De achthoekige kapel werd geconcipieerd als een totaalconcept van architectuur en beeldhouwkunst, met gebruik van de duurste en meest duurzame materialen. In de iconografie is de grafkapelfunctie tot een minimum beperkt, uitsluitend met inscripties en personificaties van deugden, maar zonder afbeeldingen van overleden familieleden.

De kapel wordt voorafgegaan door een rechthoekige vestibule, die afgesloten wordt door een luxueus portaal met traliewerk. Zo wordt de kapel, zoals in de Italiaanse traditie, duidelijk aangegeven als een privékapel, maar blijft het heiligebeeld toch zichtbaar voor de gelovigen.

Uitzonderlijk is dat het interieur van de Sint-Ursulakapel volledig bekleed is met zwart marmer uit Namen of Dinant. Het materiaal is buitengewoon geschikt voor een grafkapel, maar werd nergens anders in Europa op zulke consistente en grootschalige manier gebruikt. De sculpturale decoratie werd daarentegen uitgevoerd in luxueus wit marmer uit Carrara. Het geheel vertoont een opmerkelijke samenhang, zowel op architecturaal, sculpturaal als iconografisch vlak. Niettemin kunnen de individuele stijlen van de beeldhouwers toch nog onderscheiden worden.